Son günlerde ülkemizde yaşanan trajik olaylar, hepimizi derinden sarstı. Bir otel yangınında 78 kişinin hayatını kaybetmesi, yalnızca fiziksel kayıpları değil, aynı zamanda toplumun ruhunda da onarılması güç yaralar açtı. Böyle büyük felaketler, bireylerde ve topluluklarda derin travmalara yol açar. Özellikle çocuklar, yaşananlardan en çok etkilenen kesimdir. Henüz hayatı anlamlandırmaya çalışan bir çocuğun dünyasında böyle olaylar, kalıcı korkulara ve güvensizliklere neden olabilir.
Afetlerin ardından, toplumun genelinde bir belirsizlik ve kaygı dalgası yayılır. Yas, korku ve güvensizlik duyguları, bireylerin günlük hayatlarına hakim olur. Bu süreçte yetişkinler, genellikle kendi acılarına odaklanırken, çocukların yaşadığı duygusal sarsıntılar gözden kaçabilir. Ancak unutulmamalıdır ki, çocuklar bu tür travmalardan sadece o an değil, uzun vadede de etkilenebilirler. Onların sessiz çığlıkları, davranış değişiklikleri ya da oyunlarında ve çizimlerinde kendini gösterebilir. Bu nedenle, çocukların ihtiyaç duyduğu güvenli ve sevgi dolu ortamı sağlamak, onlarla açık ve dürüst bir şekilde konuşmak son derece önemlidir.
Bir afetten sonra güvenlik algısının yeniden inşa edilmesi, iyileşme sürecinin temel taşlarından biridir. Çocukların duyduğu korkuların doğal olduğunu kabul ederek onlara anlayışla yaklaşmak, hissettiklerini paylaşmaları için destek olmak gerekir. Çünkü çocuklar, duygusal olarak sağlıklı bir şekilde desteklendiklerinde, en zor süreçlerde bile dayanıklılık gösterebilirler.
Toplum olarak da dayanışma ve birlik içinde olmak, iyileşme sürecini hızlandırır. İnsanların acılarını paylaşabilmesi, kendilerini güvende hissetmesi ve psikolojik destek hizmetlerine kolayca ulaşabilmesi büyük önem taşır. Bu süreçte, toplulukların dayanıklılığını artırmak adına sosyal bağların güçlendirilmesi, kaygı ve korkunun yerini umut ve dayanışmaya bırakmasını sağlayabilir.
Psikologlar olarak, böyle zamanlarda toplumun her kesimine ulaşıp güvenli bir alan yaratmanın, duyguların ifade edilmesine yardımcı olmanın ve dayanışmayı teşvik etmenin ne kadar kıymetli olduğunu biliyoruz. Travmanın etkilerini hafifletmek için çocuklarımıza sabırla rehberlik etmeli, onların umut dolu bir geleceğe bakabilmesi için üzerimize düşeni yapmalıyız.
Unutmayalım ki kayıplar ne kadar büyük olursa olsun, insanoğlunun iyileşme gücü de bir o kadar güçlüdür. Birlik, şefkat ve dayanışma ile en derin yaraların bile sarılabileceğini hep birlikte gösterebiliriz.
