FIFA ve UEFA Rusya’nın 2026 Dünya Kupasına katılmasını yasaklamış.
Yasak getirirken suçluyu da bulmuşlar ki cezayı sadece Rusya’ya kesmişler.
Tek taraflı kesilen ceza ile geri adımların atılacağını beklemek saflık olacaktır.
Her kim savaşarak suçsuz çocukları öldürüyor, yuvaları darmadağın ediyorsa sadece spordan değil dünyanın bütün nimetlerinden uzak tutulmalıdır.
Ukrayna’daki çocuklar ölüp yuvalar dağılırken Filistin’dekiler çocuk değil mi?
Çin’de ve diğer yerlerde savaşta veya terörden ölenlerin suçunu kime atmak gerekir.
Spor birçok konuda olumsuzlukları ortadan kaldırıp dostlukları yeniden inşa edebilir.
Savaş ve şiddetin durmasına etkisi olmasa bile farkındalık yaratmada faydası olabilir.
UEFA’yı temsilen dünya kupasına İsrail veya Ukrayna’da hak kazanmış olsalardı, aynı yasağın onlara geleceği konusunda şüphelerim yok değil.
İki ülke arasındaki savaştan etkilenmeyen ülke neredeyse yok gibidir.
Hem insanlık hem de dünya barışı açısından bizi de ilgilendirmektedir.
Ceza verilecekse savaşarak çocuk öldüren ve yuvaları dağıtan herkese verilmelidir.
Taraf olmamak ve inandırıcılık için tek taraflı cezalar güvensizlik yaratır.
Dünya şampiyonası değil hiçbir olimpiyata alınmasa bile hangi ülke bu yüzden savaşı bitirir.
Yanlı verilen cezadan dolayı hangi ülke olursa olsun daha kızgın ve haklı hale gelmez mi?
FIFA ve UEFA dünyada zulmü durdurma misyonunu üstlenerek muhteşem adım atmışlar.
Amaç savaşların bitmesine katkı sunmak ise Çin, İsrail ve diğer savaşanlar hakkında ne düşündüklerini de açıklamaları gerekir.
Nerede ve sebep ne olursa olsun savaş insanlık için utanç vericidir.
Dünyada paylaşılmayacak, akılla ve bilimle çözümlenemeyecek hiçbir şey olamaz.
Sporu kullanarak yapılmak istenen barış çığırtkanlığı spora olan inancı, güveni bitirebilir.
Dünyanın en popüler sporu futbol olmasına rağmen, spor sadece futboldan ibaret değildir.
FIFA ve UEFA, Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC) ile görüşüp diğer branşlar için de ortak karar almadılar ise kafalar karışacaktır.
Tek taraflı olup, futbolda dünya kupasına girmesini engelleyerek savaşlar bitmez.
Silahlar sustuğu, bombalar patlamadığı zaman ancak görüşülür…
Ezilen ve ezenler arasındaki farkın belirlenmesi için kriterlerin ortaya konulması gerekir.
Savaşı çare olarak gören, eziyet eden ülkeler sistem dışına itilirse belki etkisi olur.
Sporu bahane ederek taraf olmak da haksızları haklı duruma getirmez mi?
