25 Nisan 2023 günü, Erivan’da, TAŞNAK Partisi’nin bir eseri olan dev bir anıtın açılış töreni yapıldı: NEMESİS Anıtı.
NEMESİS, 1919 yılı Ekim ayında başlatılmış, ön planda o tarihte Ermeni Kilisesinin ABD temsilcisi, eski Erzurum milletvekili Pastırmacıyan’ın bulunduğu, ASALA terör örgütünün öncüsü bir “İnsan Öldürme” Operasyonunun adı idi.
Kurbanları, 1915 Sanal Ermeni Soykırımının Ermenilere göre baş sorumluları idi: Başbakan Talat Paşa ile başlayan 650 kişilik uzun bir liste idi. İlk olarak 15 Mart 1921 tarihinde, Berlin’de, güpegündüz Talat Paşa katledilmişti. Katil Tehliriyan, Berlin’de yargılanmış ve “kısa süreli şuur kaybı” gerekçesi ile beraat etmişti. Bugün katilin, Ermenistan’da yüzü Ağrı Dağına bakan, dev bir heykeli vardır.
Ermenistan’da bulunan bu heykel Erivan’da olmadığı için “Erivan 1” değişmiyor, Erivan 2 olmuyor.
Gelelim “Ankara eksi 1”e.
NEMESİS OPERASYONU’nun 70’li – 80’li yıllara uzantısı ASALA adında bir terör örgütü idi. 36 diplomat ve görevlimizi, kahpece katletmişti. Talat Paşa’yı “Soykırım Sorumlusu” diye öldürdün. Madrit Büyükelçimiz Zeki Kuneralp’in eşi Necla Hanımefendinin, senin terörist mantığına göre neydi suçu?
36 Şehidimizi her yıl, mesela 24 Nisan günleri, törenle andığımız, Başkent Ankara’da seçilmiş en uygun konumda bir “ASALA ŞEHİTLERİMİZİ ANMA ANITI” var mı? YOK ! Neden ? Cevabı var mı? O da yok.
Bu nedenle, Erivan 1 ama Ankara 1 değil, 0.
Bitmedi. ASALA’NIN 7 Ağustos 1982 Esenboğa Hava Limanı Baskınından üç gün sonra bu örgütün arkasında Türkiye’yi bölmek isteyen emperyalist güçlerin bulunduğunu açıklayarak ve bıraktığı mektupta “ATATÜRKÜMÜZE geldim” diye, Taksim Meydanı’nda Heykel’in önünde üstüne döktüğü benzinle kendini yakan ve beş gün komada kaldıktan sonra vefat eden 61 yaşındaki T. C. vatandaşı, Ermeni Artin Penik için ne yaptık ?
Herhalde Taksim Meydanında, Heykel’e yakın bir konumda, anlamlı bir anıt-heykel ?
Nihai sonuç: Ankara eksi 1 – Erivan 1.
Bu yazıyı yazmak acı veriyor, kalbimin derinliklerine bir hançer saplıyor. Oysa daha 21 yaşında Türklerin yaşadığı yerlere (Özbekistan, Azerbaycan, Nahçivan, Kuzey Batı İran (Azeri Türklerinin yaşadığı bölge, Tebriz), Hazar Denizinin doğusunda İran Türkmen Sahrası, Kuzey Afganistan (Belh’den Kunduz’a) ve hiç unutamadığım TÜRK nehri Amuderya kıyıları) gitmiş ve görmüş, insanları ile konuşmuş, evlerine gitmiş, aşlarına ortak olmuştum.
Ne arıyordum? Büyük Türk Dünyasını. Bir ara bulmuştum, sanki. ASALA Şehitlerimiz için ve bizim adımıza kendini yakan Artin Penik için hala daha kılımızı kıpırdatmadığımızı fark edince uyandım. (Artin Penik olayının ayrıntıları ve fotoğrafları için bkz. Kemalist Demokrat TÜRK MİLLETİ ADINA KENDİNİ YAKAN BU ERMENİ VATANDAŞIMIZ İÇİN BİZ NE YAPTIK: HİÇBİR ŞEY.
