Travma denildiğinde genellikle büyük olaylar ya da fiziksel şiddet akla gelir. Oysa hayatımızda iz bırakan, çoğu zaman farkına bile varmadığımız başka bir travma türü daha vardır: Görünmez travmalar. Bunlar, dışarıdan bakıldığında görülmeyen ama duygusal ve psikolojik derin izler bırakan, belki de en zorlayıcı travmalardır.
Bu görünmez travmalar, çocuklukta ya da yetişkinlikte karşımıza çıkabilir. Sürekli eleştirilmek, duygusal ihmal görmek, aşırı kontrol altında büyümek, bunların hepsi birer görünmez travmadır. Fiziksel bir yaradan farklı olarak, bu tür travmalar dışarıdan fark edilmez; hatta bazen biz bile yaşadığımızın farkında olmayız. Ancak iç dünyamızda açtıkları yaralar, özgüvenimizi, ilişkilerimizi ve hayata bakışımızı etkiler.
Sürekli eleştirilen bir çocuk, ileride kendi değeriyle ilgili sorunlar yaşar. Duygusal ihtiyaçları görmezden gelinen bir yetişkin, ilişkilerinde güvensizlik ve yalnızlık hisleriyle boğuşur. Bu tür travmalar, dışarıdan bakıldığında basit ya da sıradan gibi görünse de derinlerde bir yerde hayatımızı şekillendiren, hatta bazen kısıtlayan deneyimler haline gelir.
Bu görünmez travmaların en büyük zorluğu, genellikle hem bizler hem de çevremiz tarafından fark edilmemesidir. Olayın büyüklüğüne ya da görünürlüğüne bakılmaksızın, bu travmaların da en az fiziksel travmalar kadar etkili olduğunu unutmamak gerekir. Kendimizi sürekli değersiz hissetmek, onaylanma ihtiyacıyla yaşamaya devam etmek ya da sağlıksız ilişkilere bağımlı hale gelmek, bu tür travmaların en yaygın belirtileri arasındadır.
Peki, görünmez travmalarla nasıl başa çıkabiliriz? İlk adım, bu duygusal ve psikolojik yaraların farkına varmakla başlar. Farkındalık, iyileşme sürecinde en önemli adımdır. Duyguları kabul etmek, onları bastırmak yerine onlarla yüzleşmek, iyileşme yolunda kritik bir rol oynar. Güvendiğimiz insanlardan destek almak ya da profesyonel yardıma başvurmak, bu süreçte bizim için büyük bir adım olabilir. Unutmayalım ki, görünmez travmaların etkilerini farketmek bazen zor olsada hayatımızda bıraktığı izler tahmin ettiğimizden derin olabilir. Ama bu izleri fark etmek ve onlarla başa çıkmak, en azından çıkmaya çalışmak bizi yeniden güçlendirecek önemli bir süreçtir.
Hayatımızın gizli yaraları bizi tanımlamak zorunda değil. Onları fark etmek ve kabullenmek, geçmişin gölgelerinden çıkmanın ilk adımıdır. Kendimize dönüp baktığımızda, iyileşme için gereken gücü ve cesareti zaten içimizde bulabiliriz. Çünkü her yara, aynı zamanda bir iyileşme potansiyelini de içinde taşır. Görünmez olsa da, her travma zamanla görünür hale gelir ve üstesinden gelmemizi sağlayacak bir yol açar.
