Sevgi tüm kapıları açar derler.
Sevginin gücüne inanırım lakin tüm kapıları açabileceği konusunda tam emin değilim.
Sevgi herkese, her şeye aynı oranda ve şiddette duyulacak duygu değildir.
Sevgilerin rengi, ruhu, şekli değişiktir.
Vatan millet sevgisi farklıdır.
Allah sevgisi farklıdır.
Anne, baba, kardeş sevgileri de farklı farklıdır.
Kadın, çiçek, böcek, hayvan, doğa ..
Ama genel adı sevgi….
Maddi sevgi, manevi sevgi…
Tabi ki sevgi önemli ama sevgiye layık olanı da bulmak önemli.
Manevi sevgi, vatan millet sevgisi ayrı…
Onu bile unutanlar veya bu sevgiyi taşıyanları kınayanlar var oldu.
Sözün özü:
Herkesi, her şeyi aynı oranda, aynı seviyede, aynı şekilde sevmek mümkün değil.
Şair Turgut UYAR;
“Seni seviyorum ama bu bende kalacak,
Çünkü sende sevgiyi ziyan ediyorsun.”
Şairin dediği gibi sevgiyi ziyan edende var maalesef.
Hele günümüzde sevginin de,
Sevgi ifade eden kelimelerinde ağırlığı çok azaldı.
Kelimelerin içi boşaltıldı.
Yani Ferhat’la Şirin- Aslı ile Kerem- Yusuf ile Züleyha gibi sevgiler ve sevgililer kalmadı.
Yüzyıllar insanları, insanlar kelimeleri ve duyguları zımparaladı.
Üzgünüm; Zımparalamalar son şiddeti ile devam ediyor.
Hangi önemli duygu ve düşüncelerimiz geri plana atılmadı ki?
Önemli bir konu.
Geri kazanmak için neler yapılması gerektiğini düşünmek lazım.
Yoksa işler fena…
Allah hiç kimseyi sevgisiz ve sevilmekten geri bırakmasın.
Allah bizleri sonraki nesillerin yüzüne bakacak düzeltmelerin içinde bulundursun.
